ممخضة

ممخضة. [ م ِ خ َ ض َ ] (ع اِ) شیرزنه و آوندی که در آن دوغ زنند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ممخض . تُلُم تُلق . ج ، مماخض . (از المنجد) : ای برادر! من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضه ٔ کوهانت همه روغن چکیدی و به هیچ روغن اندرون ادیم جلد تو محتاج نبودی . (مرزبان نامه چ تهران ص 193).