ممرورةلغتنامه دهخداممرورة. [ م َ رَ ] (ع ص ) قربة ممرورة؛ مشک پر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). || ممرور. زردآبی . رجوع به ممرور شود. || ارض ممرورة؛ زمینی به بیل کرده . (مهذب الاسماء).
