ممطر
لغتنامه دهخدا
ممطر. [ م ُ طِ ] (ع ص ) بارنده . بارانی .
- عارض ممطر ؛ ابر بارنده . (از ناظم الاطباء).
- یوم ممطر ؛ روز بارانی . روز باباران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).
- عارض ممطر ؛ ابر بارنده . (از ناظم الاطباء).
- یوم ممطر ؛ روز بارانی . روز باباران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).