مناجدة
لغتنامه دهخدا
مناجدة. [ م ُ ج َ دَ ] (ع مص ) یاری کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). یاری کردن و نزدیک شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || حرب نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کارزار کردن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
