مناقرة
لغتنامه دهخدا
مناقرة.[ م ُ ق َ رَ ] (ع مص ) با کسی واکاویدن در خصومت . نِقار. (تاج المصادر بیهقی ). همدیگر بازگردانیدن سخن را.نقار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن یکدیگر را بازگردانیدن و رد کردن . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || منازعه کردن . (از اقرب الموارد).
