منبهة

منبهة. [ مَم ْ ب َ هََ ] (ع ص ) مشعر و رهنما و گویند: هذا منبعة علی کذا؛ این مشعر بر این کار است ، و هذا منبهة لفلان ؛ این بلندکننده ٔ فلان است و مشعر است به قدر آن . و اشیعوا بالکنی فانها منبهة؛ یعنی به کنیه بخوانید مردمان را زیرا آنها را از گمنامی بدرآورده و بلند می کند قدر آنها را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). مشعر و راهنما. (آنندراج ) (از اقرب الموارد).