منتشا
لغت‌نامه دهخدا
منتشا. [ م َ ت َ ] (اِ) چوب و عصای خشن و پرگره درویشان و قلندران . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- امثال :
روی یک منتشا راه می رود از پهنا ، نظیر:چنان می رود که گویی به دارش می برند (امثال و حکم ج 2ص 880)؛ سخت کاهل است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- امثال :
روی یک منتشا راه می رود از پهنا ، نظیر:چنان می رود که گویی به دارش می برند (امثال و حکم ج 2ص 880)؛ سخت کاهل است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
