منتشره
لغت‌نامه دهخدا
منتشره . [ م ُ ت َ ش ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث منتشر. رجوع به منتشر شود. || (اصطلاح منطق ) قضیه ای است که مرکب از منتشره ٔ مطلقه و لادوام ذاتی باشد. که آن لادوام اشارت به قضیه ٔ مطلقه ٔ عامه باشد، مثال : «کل انسان متنفس وقتاً ما»؛ ای لا شی ٔ من الانسان بمتنفس بالفعل . (از فرهنگ علوم عقلی سجادی ). رجوع به ترکیب بعد شود.
- منتشره ٔ مطلقه ؛ قضیه ٔ منتشره ٔ مطلقه قضیه ای است که حکم در آن به ضرورت ثبوت محمول برای موضوع یا سلب او از آن در وقت غیرمعین از اوقات وجود موضوع باشد، مثال : کل انسان متنفس وقتاً ما و لا شی ٔ من الانسان بمتنفس وقتاً ما. (از فرهنگ علوم عقلی سجادی ). رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون شود.
- منتشره ٔ مطلقه ؛ قضیه ٔ منتشره ٔ مطلقه قضیه ای است که حکم در آن به ضرورت ثبوت محمول برای موضوع یا سلب او از آن در وقت غیرمعین از اوقات وجود موضوع باشد، مثال : کل انسان متنفس وقتاً ما و لا شی ٔ من الانسان بمتنفس وقتاً ما. (از فرهنگ علوم عقلی سجادی ). رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون شود.
