منت

منت . [ م ُن ْ ن َ ] (ع اِمص ، اِ) مُنَّة. قوت و توانایی :
در ره شرع و فرض و سنت خویش
مِنت حق شمر نه مُنت خویش .

سنائی (حدیقه چ مدرس رضوی ص 77).

رجوع به مُنَّة شود.