مندی
لغتنامه دهخدا
مندی . [ م ُ ن َدْ دا ] (ع اِ) جای آب دادن اسبان و خران ، یقال : هذا مندی خیلنا. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). جای آب دادن اسبان . || جایی که شتران در میان دو نوبت آب چرا می کنند. (ناظم الاطباء). || (ص ) ترشده و نمناک شده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
