منساةلغتنامه دهخدامنساة. [ م ِ / م َ ] (ع اِ) عصا و چوبدستی که بدان ستور رانند. (ناظم الاطباء). عصا. (از اقرب الموارد). عصا بدان جهت که به وی ستور رانند. مِنسَاءَة. مَنسَاءَة. (منتهی الارب ).