منسجرلغتنامه دهخدامنسجر. [ م ُ س َ ج ِ ] (ع ص ) شعر منسجر؛ موی فروهشته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج )(از اقرب الموارد). || پیوسته رونده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به انسجار شود.
