منسوج باف
لغتنامه دهخدا
منسوج باف . [ م َ ] (نف مرکب ) بافنده . نساج . پارچه باف :
چه خوش گفت شاگرد منسوج باف
چو عنقا برآورد و پیل و زراف .
رجوع به منسوج شود. || زری باف . (ناظم الاطباء).
چه خوش گفت شاگرد منسوج باف
چو عنقا برآورد و پیل و زراف .
سعدی (بوستان ).
رجوع به منسوج شود. || زری باف . (ناظم الاطباء).