مهبار
لغتنامه دهخدا
مهبار. [ م َ ] (نف مرکب ) بارنده ٔ ماه . چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان :
هم ماه بارد از لب خندانش
هم مهر ریزد از کف مهبارش .
هم ماه بارد از لب خندانش
هم مهر ریزد از کف مهبارش .
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 209).
25 فرهنگ
