مهبک
لغت‌نامه دهخدا
مهبک . [ م َ ب َ ] (اِ) به زبان شیرازی نام حیوانی است کوچک به قدر باقلی با پر و پایهای بسیار به قدر سوزنی . در زیر خمها و زمینهای نمناک متکون شود و در اصفهان عوام آن را خرک خدا گویند و در هند سروالی و به عربی حمارقبان گویند. (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). خرخدا. خرخاکی . و رجوع به حمارقبان شود.
