مهرورزلغتنامه دهخدامهرورز. [ مِهْرْ وَ ] (نف مرکب ) بامهر. عطوف . دوستی ورزنده . دوست : گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموزگفتا ز خوبرویان این کار کمتر آید.حافظ.