مهنا
لغتنامه دهخدا
مهنا. [ م ُ هََ ن ْ نا ] (اِخ ) ابن سلطان بن ماجدبن مبارک بن بلعرب (ابوالعرب ) یعربی . ششمین از امامان یعربی در عمان . به سال 1131 هَ . ق . پس از درگذشت سلطان بن سیف با وی بیعت شد و در سال 1133 هَ . ق . به دست یعرب بن بلعرب به قتل رسید. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 262).
