مهنا

مهنا. [ م ُ هََ ن ْ نا ] (اِخ ) ابن عیسی بن مهنابن مانع طائی ، ملقب به حسام الدین ، از آل فضل و ملقب به سلطان العرب و مشهور به مهنای ثانی امیر بادیةالشام و صاحب تدمر به سال 683 هَ . ق . از جانب سلطان منصور قلاوون به امارت رسید. و به سال 735 هَ . ق . در سن حدود هشتاد سالگی در نزدیکی سلمیة درگذشت . (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 262).