مواترلغتنامه دهخدامواتر. [م ُ ت ِ ] (ع ص ) مواترة. شتری که یک زانو بر زمین نهدآنگاه دیگری را نه هر دو را به یکبار و بدین جهت سواری وی مشکل باشد. یقال جمل مواتر. (ناظم الاطباء).
