مواجری
لغتنامه دهخدا
مواجری . [ م ُ ج ِ ] (حامص ) صفت و حالت مواجر. مفعولیت . (از یادداشت مؤلف ) :
چون من به فاجری پسران درمواجری
همچون چراغ در شب تاریک روشنند.
و رجوع به مواجر شود.
چون من به فاجری پسران درمواجری
همچون چراغ در شب تاریک روشنند.
سوزنی .
و رجوع به مواجر شود.