مواحلةلغتنامه دهخدامواحلة. [ م ُ ح َ ل َ ] (ع مص ) نبرد کردن با هم به رفتن در وحل که گل تنک باشد. (از ناظم الاطباء). نبرد کردن با هم به رفتن در گل تنک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). با کسی نبرد کردن در وحل . (تاج المصادر).
