مواطاة

مواطاة. [ م ُ ] (ع مص ) موافقت کردن . (از منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن جرجانی ص 96) (از آنندراج ). با کسی موافقت کردن . (دهار). مواطاة. و رجوع به مواطات و مواطا شود. || مساهمه . (یادداشت مؤلف ). || (اصطلاح قافیه ) تکرار قوافی کردن در شعر به لفظ و معنی . (از منتهی الارب ).