موافاة

موافاة. [ م ُ ] (ع مص ) آمدن بر قوم و رسیدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (یادداشت مؤلف ) (از اقرب الموارد). آمدن گروهی را. (ناظم الاطباء). || حج گزاردن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). || به تمام گزاردن حق کسی را. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || برآمدن بر چیزی و مشرف شدن بر آن . (ناظم الاطباء).