موسی

موسی . [ سا ] (ع اِ) استره . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (نصاب الصبیان ). ج ، مواسی (مؤنث و گاهی مذکر آید). (ناظم الاطباء). حلاق . تیغ. تیغ دلاکی که بدان سر تراشند . عربی استره است که بدان موی سر تراشند. (از غیاث ) (از آنندراج ) :
به موسی ̍ کهن عمرِ کوته امید
سرش کرد چون دست ِ موسی سپید.

سعدی (بوستان ).

|| طرف اعلای خود آهنی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).