موهبة

موهبة. [ م َ هََ / هَِ ب َ ] (ع اِمص ، اِ) بخشش . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (دهار). دهش . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). موهبت . آنچه ببخشند. ج ، مواهب . (مهذب الاسماء) : احسن اﷲ حفظک و حیاطتک و امتع امیرالمؤمنین بک و بالنعمة الجسیمة و المنحة الجلیلة و الموهبة النفیسة فیک و عندک . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 298).و یری أن ّ الموهبة لدیه فیهما سابغة. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299). || (اِ) ابر که هرجا بارد.(منتهی الارب ). || مغاکی در کوه که آب در وی گرد آید. ج ، مواهب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آبگیر کوچک . ج ، مواهب . (منتهی الارب ).