مؤتبط. [م ُءْ ت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ائتباط. (منتهی الارب ماده ٔ اب ط). هموار و راست . رجوع به ائتباط شود. - مؤتبطالنفس ؛ نفس گران و فاسد شده . (منتهی الارب ).

مؤتبط

مؤتطم

مؤجم

مؤتثر

مؤتص

مسطح

مستأتن

مستظئرة

مؤتری

مؤتلق

صائق

بالی

سوداوی

تجضیض

حرف کش

زنجبیلة

آسیستان

لغت‌نامه دهخدا