مؤتثی

مؤتثی . [ م ُءْ ت َ ] (ع ص ) کسی که بسیار خورد و چون تشنه گردد تشنگی او به آب رفع نگردد. (منتهی الارب ماده ٔ اث ی ). آن که به علت بسیار خوردن طعام تشنگی او به آب رفع نشود. (از آنندراج ). کسی که بسیار خورده و تشنه شود و هرچه آب خورد سیراب نگردد. (ناظم الاطباء).