موچلکا
لغت‌نامه دهخدا
موچلکا. [ چ َ ] (مغولی ، اِ) سند و تمسک . (ناظم الاطباء). محضر. صورتمجلس . دستخط. (یادداشت مؤلف ).
- موچلکا دادن ؛ دستخط دادن .سند دادن . تأیید کردن و قبول نمودن با نوشته : و امراء تومان و هزاره و صده و دهه و چریک بسیار خط موچلکا داده که به قدر وسع و قدرت در نفاذ عدل و نشر راستی کوشند. (تاریخ غازانی ص 307). قاضی نیز چون کار شریعت قطع کند به موجبی که حجت و موچلکا داده به هیچ بهانه و علت از هیچ آفریده چیزی نستاند. (تاریخ غازانی ص 218). بی ریا و نفاق اتفاق کردند و جمله بر آن جمله موچلکا دادند. (تاریخ غازانی ص 88).
|| سند شرعی . (ناظم الاطباء).
- موچلکا دادن ؛ دستخط دادن .سند دادن . تأیید کردن و قبول نمودن با نوشته : و امراء تومان و هزاره و صده و دهه و چریک بسیار خط موچلکا داده که به قدر وسع و قدرت در نفاذ عدل و نشر راستی کوشند. (تاریخ غازانی ص 307). قاضی نیز چون کار شریعت قطع کند به موجبی که حجت و موچلکا داده به هیچ بهانه و علت از هیچ آفریده چیزی نستاند. (تاریخ غازانی ص 218). بی ریا و نفاق اتفاق کردند و جمله بر آن جمله موچلکا دادند. (تاریخ غازانی ص 88).
|| سند شرعی . (ناظم الاطباء).
