موکب رو
لغت‌نامه دهخدا
موکب رو. [ م َ / مُو ک ِ رَ / رُو ] (نف مرکب ) رونده در التزام رکاب شاه . که در موکب پادشاه یا بزرگ یا امیری حرکت کند. که در التزام رکاب سلطان باشد :
مریخ ، ملازم یتاقت
موکب رو کمترین وشاقت .
وشاقان موکب رو زودخیز
به دیدار تازه ، به رفتارتیز.
و رجوع به موکب و موکب روان شود.
مریخ ، ملازم یتاقت
موکب رو کمترین وشاقت .
نظامی .
وشاقان موکب رو زودخیز
به دیدار تازه ، به رفتارتیز.
نظامی .
و رجوع به موکب و موکب روان شود.
