موکشان
لغت‌نامه دهخدا
موکشان . [ ک َ / ک ِ ] (ق مرکب ) بردن کسی به زور و غلبه با گرفتن و کشیدن موی او.کشیدن موی کسی و بردن او را. (از یادداشت مؤلف ).
- موکشان آوردن ؛ کسی را در حال کشیدن موی سر به جایی آوردن و کشاندن . کنایه است از کشیدن و بردن کسی با خشم و قهر و غلبه :
دشمنش آمد برون از پوست چون موی از خمیر
ور نمی آید سپهرش موکشان می آورد.
و رجوع به ترکیب موکشان کشیدن شود.
- موکشان کشیدن (کشاندن ) کسی ؛ گرفتن موی سر کسی و او را به زور و قهر و غلبه بردن :
پَرّ و بال ما کمند عشق اوست
موکشانش می کشد تا کوی دوست .
جبرئیلش می کشاند موکشان
که برو زین خلد و زین جوق خوشان .
و رجوع به ترکیب موکشان آوردن شود.
- موکشان آوردن ؛ کسی را در حال کشیدن موی سر به جایی آوردن و کشاندن . کنایه است از کشیدن و بردن کسی با خشم و قهر و غلبه :
دشمنش آمد برون از پوست چون موی از خمیر
ور نمی آید سپهرش موکشان می آورد.
سلمان ساوجی .
و رجوع به ترکیب موکشان کشیدن شود.
- موکشان کشیدن (کشاندن ) کسی ؛ گرفتن موی سر کسی و او را به زور و قهر و غلبه بردن :
پَرّ و بال ما کمند عشق اوست
موکشانش می کشد تا کوی دوست .
مولوی .
جبرئیلش می کشاند موکشان
که برو زین خلد و زین جوق خوشان .
مولوی .
و رجوع به ترکیب موکشان آوردن شود.
