مکاتعةلغتنامه دهخدامکاتعة. [ م ُ ت َ ع َ ] (ع مص ) کاتعه اﷲ مکاتعة؛ از نیکی دور گرداند او را خدای و بکشد آن را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء)؛ خدا او را بکشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاتلة شود.
