مکاتلةلغتنامه دهخدامکاتلة. [ م ُ ت َ ل َ ] (ع مص ) کاتله اﷲ مکاتلة؛ از نیکی دور دارد او را خدای و ملعون گرداند او را خدای . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج )؛ خدای او را بکشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاتعة شود.
