مکتن
لغتنامه دهخدا
مکتن . [ م ُ ت َن ن ] (ع ص ) فروپوشیده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). پنهان گشته و پوشیده شده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || سپیدگشته . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به اکتنان شود. || (اِ) کمینگاه جانوران درنده . (ناظم الاطباء).