مکرعلغتنامه دهخدامکرع . [ م ُ رِ ] (ع ص ) شتر که سر خود نزدیک آتش گذارد پس گردنش سیاه گردد. ج ، مُکرِعات . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مکرعات شود.
