مکسب
لغت‌نامه دهخدا
مکسب . [ م َ س َ / م َ س ِ ] (ع اِ) ورزش جای . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای کسب . ج ، مکاسب . (ناظم الاطباء) :
با همه مهتران یکی است به کسب
هر که را خدمتت بود مکسب .
ای یمین تو مشرب حاجات
وی یسار تو مکسب آمال .
|| ورزش و گویند فلان طیب المکسب و المکسبة، ای طیب الکسب . (منتهی الارب ). ورزش . (آنندراج ). کسب . مَکِسبة. ج ، مکاسب . (از اقرب الموارد). کسب وپیشه و ورزش . مکسبة. ج ، مکاسب . (ناظم الاطباء) :
کسی که گر بتو گردد به کام دل برسد
به عالم اندر از این به کجا بود مکسب .
برون ز خدمت او نیست در زمانه شرف
برون ز مدحت او نیست در جهان مکسب .
ز کسب دست نبود هیچ عاری
به از مکسب نباشد هیچ کاری .
مکسب کوران بود لابه و دعا
جز لب نانی نیابند از عطا.
طبل خواری در میانه شرط نیست
راه سنت کار و مکسب کردنی است .
دست دادستت خدا کاری بکن
مکسبی کن یاری یاری بکن
هر که او در مکسبی پا می نهد
یاری یاران دیگر می دهد.
|| آنچه از کسب عاید شود. درآمد. عایدی : چه جمهور خلق از پی نفع و مکسب روند. (تاریخ غازان ص 352). ایشان را در آن مکسبی وافر بود. (تاریخ غازان ص 352). تا چون صرافان دریابند که در گداختن آن مکسبی هست تمامت بخرند و با طلا کنند. (تاریخ غازان ص 384). جهت آنکه نقد هر موضعی به موضعی که می بردند به زیادت می آمد و بمجرد تفاوت وزن ایشان را مکسب حاصل می شد. (تاریخ غازان ص 286).
با همه مهتران یکی است به کسب
هر که را خدمتت بود مکسب .
فرخی .
ای یمین تو مشرب حاجات
وی یسار تو مکسب آمال .
؟ (از سندبادنامه ص 6).
|| ورزش و گویند فلان طیب المکسب و المکسبة، ای طیب الکسب . (منتهی الارب ). ورزش . (آنندراج ). کسب . مَکِسبة. ج ، مکاسب . (از اقرب الموارد). کسب وپیشه و ورزش . مکسبة. ج ، مکاسب . (ناظم الاطباء) :
کسی که گر بتو گردد به کام دل برسد
به عالم اندر از این به کجا بود مکسب .
قطران (دیوان چ محمد نخجوانی ص 30).
برون ز خدمت او نیست در زمانه شرف
برون ز مدحت او نیست در جهان مکسب .
قطران (ایضاً ص 32).
ز کسب دست نبود هیچ عاری
به از مکسب نباشد هیچ کاری .
ناصرخسرو.
مکسب کوران بود لابه و دعا
جز لب نانی نیابند از عطا.
مولوی .
طبل خواری در میانه شرط نیست
راه سنت کار و مکسب کردنی است .
مولوی .
دست دادستت خدا کاری بکن
مکسبی کن یاری یاری بکن
هر که او در مکسبی پا می نهد
یاری یاران دیگر می دهد.
مولوی .
|| آنچه از کسب عاید شود. درآمد. عایدی : چه جمهور خلق از پی نفع و مکسب روند. (تاریخ غازان ص 352). ایشان را در آن مکسبی وافر بود. (تاریخ غازان ص 352). تا چون صرافان دریابند که در گداختن آن مکسبی هست تمامت بخرند و با طلا کنند. (تاریخ غازان ص 384). جهت آنکه نقد هر موضعی به موضعی که می بردند به زیادت می آمد و بمجرد تفاوت وزن ایشان را مکسب حاصل می شد. (تاریخ غازان ص 286).
