مکنعلغتنامه دهخدامکنع. [ م ُ ن َ ] (ع ص ) مشک که دهانش به آبگیر نزدیک نموده پر کنند آن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مشکی که دهان آن را به غدیر آب نزدیک کرده تاپر کنند آن را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
