مکوتعلغتنامه دهخدامکوتع. [ م ُ ک َ ت ِ ] (ع ص ) شتابنده . و گویند: جاء مکوتعاً؛ آمد در حالی که به شتاب راه می رفت . (از آنندراج ) (ازمنتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
