مکوراةلغتنامه دهخدامکوراة. [ م َ وَرْ را ] (ع ص ) مؤنث مَکوَرّی ̍. زن ناکس فاحش بدزبان بسیارگوی ، یا کوتاه بالای پهن اندام . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
