میانگکلغتنامه دهخدامیانگک . [ ن َ گ َ ] (اِ مصغر) منسوب به میان خرد. || گوهر درشت وسط گردن بند. واسطة العقد: ام القلاید؛ میانگک زرین که در گردن بند بود. (دهار).