میاه

میاه . (ع اِ) ج ِ ماء. (ترجمان القرآن جرجانی ص 85) (منتهی الارب ).آبها. ج ِ ماء که در اصل ماه بود به معنی آب . (غیاث )(آنندراج ). || کنایه از اشک :
نیران دوزخ از تو برآرد شرار و دود
گر از ندم نیاری از دیدگان میاه .

سوزنی .

و رجوع به ماء شود.