میثاق بستن
لغتنامه دهخدا
میثاق بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) عهد بستن . پیمان بستن . قول و قرار گذاشتن :
ز داد اوست زمان کرده با امان وصلت
بحکم اوست قضا بسته با رضا میثاق .
ز داد اوست زمان کرده با امان وصلت
بحکم اوست قضا بسته با رضا میثاق .
خاقانی .