میحوحةلغتنامه دهخدامیحوحة. [ م َ ح َ ] (ع اِ) نوعی از رفتار نیکو. (منتهی الارب از ماده ٔ م ی ح ) (آنندراج ). نوعی از رفتار نیکو و خرامان . (ناظم الاطباء).
