میدانداریلغتنامه دهخدامیدانداری . [ م َ /م ِ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت میداندار. میداندار بودن : چرخچیان (از دو طرف ) به میدان داری مشغول و صدای توپ و تفنگ عرصه ٔ میدان را فروگرفته . (مجمل التواریخ گلستانه ص 25). و رجوع به میدان دار شود.
