میرزاجانی فسائی
لغت‌نامه دهخدا
میرزاجانی فسائی . [ی ِ ف َ ] (اِخ ) از گویندگان قرن دوازدهم هجری قمری واز سادات فسای شیراز و جد میرزا محمدحسین وکیل و به وفور فضل و کمال مشهور بود. مدتی حکومت اصفهان را داشت و به سال 1200 هَ . ق . درگذشت . از اشعار اوست :
یاد تو مرا از دل پرخون نرود
اندیشه ات از خاطر محزون نرود
ویران شده خاک دل چه دامنگیر است !
هر غم که در آن نشست بیرون نرود.
و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
یاد تو مرا از دل پرخون نرود
اندیشه ات از خاطر محزون نرود
ویران شده خاک دل چه دامنگیر است !
هر غم که در آن نشست بیرون نرود.
(از مجمعالفصحا ج 2 ص 92).
و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
