میمونی

میمونی . [ م َ مو ] (اِخ ) ابراهیم بن محمدبن عیسی ، مکنی به ابواسحاق و ملقب به برهان الدین المیمونی . عارف به تفسیر و علم حدیث . (991 هَ . ق . - سال 1079 هَ . ق .). از اهل مصر بود و دارای تصانیف بسیار در حواشی و شروح است . از اوست : «حاشیه » بر تفسیر بیضاوی . و «تهنئةالاسلام ببناء بیت الحرام ». (از اعلام زرکلی ج 1 ص 64).