مینوکده

مینوکده . [ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ بهشت . جای خرم . باغ باصفا. محوطه ای بهشت مانند. محل بهشت سان :
در هر چمنی چو چشم بینا
مینوکده ای به رنگ مینا.

نظامی (لیلی و مجنون چ وحید ص 269).