مینوی

مینوی . (اِ) مینو. بهشت :
وزان شارسان سوی مانوی راند
که او را جهاندار مینوی خواند.

فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی 1120/43).

رجوع به مینو شود.