میوه خور
لغتنامه دهخدا
میوه خور. [ می وَ / وِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) میوه خوار. میوه خورنده . (یادداشت مؤلف ) :
چو دور افتد از میوه خور میوه دار
چه خرما بود نخل بن را چه خار.
و رجوع به میوه ومیوه خوار شود.
چو دور افتد از میوه خور میوه دار
چه خرما بود نخل بن را چه خار.
نظامی .
و رجوع به میوه ومیوه خوار شود.