میوه چین
لغت‌نامه دهخدا
میوه چین .[ می وَ / وِ ] (نف مرکب ) میوه چیننده . که میوه بچیند. آنکه از درخت یا گیاه میوه جدا کند :
شاید اگر در حرم سگ ندهد آب دست
زیبد اگر در ارم ، بز نبود میوه چین .
|| بمجاز بهره مند. سود برنده :
من زان گره گوشه نشین نی درد کش نی میوه چین
می ناب و شاهد نازنین ساقی محابا داشته .
از شجر من شعرا میوه چین
وز صحف من فضلا عشرخوان .
و رجوع به میوه شود.
شاید اگر در حرم سگ ندهد آب دست
زیبد اگر در ارم ، بز نبود میوه چین .
خاقانی .
|| بمجاز بهره مند. سود برنده :
من زان گره گوشه نشین نی درد کش نی میوه چین
می ناب و شاهد نازنین ساقی محابا داشته .
خاقانی .
از شجر من شعرا میوه چین
وز صحف من فضلا عشرخوان .
خاقانی .
و رجوع به میوه شود.
