نابختیارلغتنامه دهخدانابختیار. [ ب َ ] (ص مرکب ) بدبخت . واژگون بخت . آنکه وی را بخت یاری ندهد. مقابل بختیار : بدو گفت کای شاه نابختیارز نوشین روان در جهان یادگار.فردوسی .
